Kambo, inaczej Sapo, Campu, Vacino de Floresta, to wydzielina amazońskiej żaby Phyllomedusa Bicolor, niegdyś wykorzystywana przez niemal wszystkie plemiona lasów deszczowych Ameryki Południowej do poprawy zdrowia i wytrzymałości, a także leczenia m. in. malarii, febry, ukąszeń oraz chorób zakaźnych. W dzisiejszych czasach z dobrodziejstw Kambo korzysta jedynie 13 plemion Amazonii, a jednocześnie dzięki globalizacji i staraniom Francisco Gomes oraz jego potomków wydzielina ta jest dostępna dla białego człowieka.
Istnieje wiele metod pracy z tą wydzieliną różniących się w zależności od plemienia, jednak wspomniany Gomes stworzył na bazie kilkunastoletniej praktyki klinicznej zasady używania Kambo dla ludzi spoza Amazonii, czyli tzw. caboclos. Jako ludzie żyjący w miastach lub ich pobliżu stykamy się na co dzień z zupełnie innymi wyzwaniami, mamy też inną konstrukcję psychiczną, a nasze ciała narażone są na kontakt z substancjami nieznanymi plemionom Amazonii. Wymusiło to znaczące zmiany podejścia, tak by maksymalizować efekt terapeutyczny przy jednoczesnej minimalizacji zagrożeń mogących pojawić się przy bezmyślnym kopiowaniu metod plemiennych.
Zabieg Kambo rozpoczyna się już dzień wcześniej poprzez odpowiednią dietę, a następnie post w dniu zabiegu i przygotowanie tzw. bram, czyli miejsc na ciele poprzez które wydzielina wnika do układu limfatycznego i tam natychmiast rozprowadzana jest po całym organizmie. Wybór bram nigdy nie jest przypadkowy i dostosowuje się go do oczekiwań oraz stanu zdrowia osoby poddającej się zabiegowi, a także intencji. Istnieje wiele różnych sposobów odnalezienia tych punktów – poprzez medytację, pracę z ciałem lub np. klawi- albo akupunkturę, akupresurę. Wybrane miejsca przypalane są rozżarzonym patyczkiem, namaczane i wypełniane przygotowaną wydzieliną.
Istotnym elementem przygotowania jest nasycenie organizmu wodą, a także korzystanie z niej w odpowiednich momentach podczas trwania zabiegu, dlatego to bardzo ważne by z Kambo zawsze korzystać pod okiem doświadczonego i przeszkolonego praktyka, który jest w stanie przeprowadzić wywiad kwalifikujący do zabiegu biorąc pod uwagę szereg przeciwwskazań, przygotować schemat terapii gdyż Kambo należy przyjąć co najmniej 3-krotnie w odpowiednich odstępach czasowych, a także poprowadzić sam proces. Istnieje wiele kwestii na które trzeba zwrócić uwagę by zabieg był maksymalnie bezpieczny i terapeutyczny, ale na pewno większość z nich umknie osobie niedoświadczonej lub, co gorsza, w ogóle nie przeszkolonej w podawaniu Kambo.
Bezpośrednie efekty zabiegu nie należą do przyjemnych – toksyny z całego ciała gromadzą się w żołądku, skąd są usuwane poprzez wymioty i rozwolnienie, a także poprzez pot, a nawet wydzielinę z oczu, uszu, czy zatok. Tętno przyspiesza, pojawia się m. in. ból, opuchlizna i mrowienie w różnych częściach ciała, drżenie mięśni, zawroty głowy, tymczasowa utrata wzroku i/lub świadomości. Podczas całego procesu prowadzący w razie potrzeby obraca i dokłada kropki wydzieliny, moderuje korzystanie z wody oraz inne szczegóły, takie jak odpowiednia pozycja ciała. Służy też pomocą i swoim doświadczeniem w każdej możliwej do zaistnienia sytuacji.
Tuż po zabiegu można zjeść lekki posiłek, należy też obmyć ciało wodą i odpocząć. Już pierwszy zabieg poprawia funkcje wątroby, woreczka żółciowego, nerek, a także pracę jelit i żołądka, działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo, polepsza płodność, usuwa chorobotwórcze mikroby i pasożyty oraz, poprzez wpływ na mózg, poprawia pamięć, koncentrację, zdolności przyswajania wiedzy, reguluje łaknienie oraz cykl snu i czuwania, motywację do działania i ogólny poziom energii. W Amazonii wierzy się że korzystanie z Kambo usuwa tzw. panema, czyli zły los, powodujący niepowodzenie w życiu. Efekty spoza nurtu nauki akademickiej polegają także na przywróceniu harmonii energetycznej człowieka, oczyszczeniu pamięci komórkowej, wglądy na temat obecnego trybu życia, pobudzenie intuicji, lepszy kontakt z naturą i samym sobą, a także aktywizację oraz oczyszczenie czakr.
Działanie Kambo opiera się jednak nie tylko na plemiennych wierzeniach, wydzielina ta została dobrze poznana przez świat nauki, a jej skład przyczynił się do powstania wielu leków stosowanych w medycynie konwencjonalnej na bazie 3 dekad intensywnych badań naukowych. Pionierem tych badań jest Vittorio Erspamer, chemik i farmakolog dwukrotnie nominowany do nagrody Nobla.
Kambo jest pomocne w następujących schorzeniach:
- Depresja;
- Uzależnienia;
- Zaburzenia odżywiania;
- Alzheimer, Parkinson i choroby degeneracyjne mózgu;
- Bóle głowy i klasterowe bóle głowy;
- Problemy trawienne i żołądkowe;
- Cukrzyca;
- Borelioza;
- Zapalenie wątroby;
- Choroby zakaźne;
- Choroby skóry i oczu;
- Padaczka;
- Alergie;
- Problemy z płodnością;
- AIDS;
- Nowotwór;
- Przewlekły ból;
- Stwardnienie rozsiane;
- Stwardnienie zanikowe boczne (ALS);
- Zespół przewlekłego zmęczenia;
- Zatrucie metalami ciężkimi i toksynami.
Poniżej znajdziesz artykuły naukowe na temat Kambo w języku angielskim:
Kambo and its Multitude of Biological Effects: Adverse Events or Pharmacological Effects?
Acute and subacute psychoactive effects of Kambô
Identification of a peptide that interacts with an adenosine receptor
Antimicrobial peptides from phyllomedusa frog
Pharmacological data on Phyllokinin
Jeśli chcesz poddać się zabiegowi Kambo skorzystaj z formularza poniżej:
1 komentarz do “O Kambo”